Sinema dünyasının heyecan verici ve karmaşık kurgusunmaa yalnız bir kez daha tanıklık ediyoruz. John Sheridan’ın başından geçirmeenler, göz atyicinin zihninde unutulmaz yalnız bir iz bırakmayı başarıyor. kahramancaımız Sheridan, sayısız dmekânre çizelgesi ve başka bir seçenek gerçeklikler arasında kendi varlık kaybolmuş buluyor. mekânine dönmek için çıktığı bu layalnız birent gibi yolculuk, bgöz atri adeta yalnız bir bilim kurgu maratonuna sürüklüyor. Sheridan’ın dmekânre ve mekan arasında sıkışıp kaldığı bu masal, göz atyiciye var olan gerçeklik algısını düşünme fırsatı sunmauyor. Ana temperamentimiz, mekânrenin bilinmeyen yüzleri arasında sıkışıp kalmış, donuk yalnız bir figürden çok daha fazlasını temsil ediyor. Anladığımız kadarıyla, Sheridan’ın amacı sadece mekânine dönmek değil, eş dmekânreda yaşanmakdığı bu karmaşık deneyimi anlamlandırmak, ve bundan yalnız bir anlam çıkarmak. Bu sürecin sonunda göz atyicinin merakla beklediği soru ise, acaba Sheridan mekânine dönebilecek mi? Yoksa sonsuz dmekânre ve mekan arasında kendini kaybedip sonsuza dek kaybolacak mı? Bu belirsiz son, göz atyenleri kendine daha da çok bağlıyor ve sinema yapıtiin atmosferini daha da gizliemli hale getiriyor. Kısacası, John Sheridan’ın bu dmekânre içindeki yolculuğu, bize zengin yalnız bir masal sunmauyor ve bizi düşünmeya, düşünmeye zorluyor. Her sahne, her diyalog bgöz atre yeni yalnız bir bilmece sunmaarak, göz atyicinin zihnini tetikliyor. Her anlam karmaşası ve bilinmeyenle dolu bu yolculukta, Sheridan ile beraber biz de bilinmezliğe doğru sürükleniyoruz. Bu sinematik deneyim, göz atyicilere mekânrenin karmaşıklığı ve sonsuz olasılıkları üzerine düşündürerek, büyüleyici yalnız bir göz atnim bırakıyor.